Sivas’taki tribünlerin Trabzon’a olan şuursuz nefreti ile Madımak oteli önünde toplanan kalabalığın nefreti; yine o kalabalığa seyirci kalan kolluk kuvvetleriyle, şikeye rağmen adaletin tecellisinde seyirci kalan federasyonu birbirlerine benzetmek pek marjinal olmasa gerek…
.jpg)
En büyük destekçilerinden biri olarak sayın Başkan’ın, ne kadar içinde “iyi niyet” olsa bile (ki paranoyakça belki ama bundan bile artık emin olamıyoruz), şikenin sembol isimlerinden küçük şikeci Mecnun’la aynı karede yer alması; başka bir deyişle en azından bu kareden kendini mahrum bırakacak eylemi yapamaması, başta haftalardır neredeyse tüm Avrupa’da cefakarca organize olmuş Temiz Futbol gönüllülerini olmak üzere, tüm Trabzonsporluları derinden üzdüğünü söylemek Trabzonsporluluğumuzun bir gereğidir.
Bu karanlık görüntü altındaki maçla ilgili teknik analize fazla gerek olduğunu düşünmüyorum..
Süper ligde bir klasik haline gelen sahada dayak atarcasına sert oynayanlara hakemlerin torpili, ısrarla neredeyse sabah kahvaltısından sonra oynatılan maçlarımız..
Amatör seviyesinde yenen kolay goller, yine aynı seviyede kaçan goller ve benzer isimler..
Tek güzel şey; takımda bir ruh olduğunu hissettiren Tolga ve Onur’un, maç sonunda saygısız kaleci Borjan’a olan tepkileriydi bence.
Gelecek; Emre Güral, Soner Aydoğdu, Celustka ve hatta Halil'e rağmen Henrique’nin kenarda bekletilmesiyle küsmek üzere..
Belki de alternatifimizin en çok olduğu bölgeye, pilot takımda onca acil ihtiyacımız olan başka genç yetenekler dururken, Karmil’in yükseltilip, yedek bekletilmek durumunda kalınması…
Kriz yönetimi tedarik zinciri planlamasındaki en kritik süreçtir. Ve sınıfta kaldık… Sınıfta kaldığımızı görebilmek bile kriz yönetiminde kaybettik derken kazanmaktır aslında…
Sınıfta kaldığımızı görebiliyor muyuz? Tehlikenin farkında mıyız?
